Steeds heeft het Boby land een rol gespeeld in
mijn leven. Die grote betonnen boot gelegen aan de Schoten vaart. Een
monument voor de gemeente. Eerst in de begin toen de oorspronkelijke
eigenaar en bouwer aan zijn ontwerp begon waren er heel wat mensen in de
omgeving, in de gemeente Schoten die hun bedenkingen hadden. Dit waaide vrij
snel over toen iedereen de mastodont uit beton zag verreizen. Zo direct
gezien was het niet zo'n mooie constructie, maar als blikvanger was
het wel gelukt. Stilaan werd het een gekend recreatie centrum, van
wijd en ver kwamen ouders met hun kinderen en vrienden om er zonnen
en te zwemmen in de vakanties. Als het weer het toeliet
brachten ze er de gans dag door.
Als jonge jongen, teenager,
heb ik ook het Boby Land leren kennen. Tijdens de zomermaanden ging ik er regelmatig zwemmen.
De zomer maanden en tijdens de schoolvakantie, een periode
om niet te vergeten. Ik zat er bijna elke dag om te zwemmen en om
pret te maken met de vrienden van toen. Af en toe kwamen er boten (aken)
voorbij gevaren. Er was toen nog geen bijzonder drukte op de vaart. We doken het water in en zwommen naar de lichter.
Klommen erop en doken er weer af, sommige schippers vonden het niet
altijd even leuk. Destijds was de kwaliteit en de helderheid van het
water in de vaart optimaal. Buiten de geliefde water activiteiten speelden we er
Volleybal en konden er voetballen en niet te vergeten lagen we uren
boven op de hoogste dek van het betonnen Boby Land, het dak - dek boven de dancing, te
zonnen. Zoals je kunt begrijpen was er daar héél veel interessants
te zien voor jonge gasten als wij. Man, al dat vrouwelijk schoon lag
daar maar te bakken. Het leek wel een sprookje! Soms was de lucht
vervuld van de geur van zonnebrand olie. Het rook zalig als een dure zoete parfum.
Iedereen smeerde zijn body rijkelijk in er om er 's avonds
mooi uit te zien in het uitgaansleven. Gebruind of kreeftenrood, maar het bleef een zalig vakantiegevoel dat aan 't zuiden deed
denken.
Dit maakt dat
ik destijds ook de eigenaars, uitbaters van het Boby Land leerde kennen, de familie Klint,
en er bevriend mee raakte. Temeer dat de zoon Johnny en
ik het met
elkaar goed konden vinden. Johnny was ook nog Barman in de stad
Antwerpen. Hij zijn hoofdbezigheid zat in het nachtleven. Vader Bob Klint de eigenaar en uitbater die alles
nogal streng in het oog
hield zoals een zelfstandig dient te doen, bijgestaan door zijn
echtgenote Celine, was er alle dagen aanwezig. Hij was het Boby Land, in
levende lijve. Haar dochter Monique en haar man Antoine die daar mee
hielpen hadden destijds vier jonge kinderen. Het waren Alex, Richard,
Violet en Jasmine. Haar echtgenoot baatte naast het
Boby Land een garage uit en men kon er aan de pomp tanken. Hij verkocht
er een Russisch merk, vele jaren later zou hij van zijn garage een
dancing van maken, na de dood van zijn schoonouders, deze hield niet
lang stand. Dan bleef er nog
een dochter over van Bob Klint, ze noemde Liliane. Samen met haar hebben we er mooie
gezellige dagen
doorgebracht en waren we vaak samen op stap. Onderwijl was mijn best
vriend, "het Jefke" ook een graag geziene klant die graag een staaltje Cha Cha
weggaf met zijn lieve vriendin Jacqueline.
Om het
heen weer rijden naar de stad te vermijden, want ondertussen had ik
zelf een scooter, mocht ik een tent zetten op de grond van
Johnny aan de overkant van het Boby Land, dan kon ik daar blijven
slapen, vlak naast de gekende restaurant, "Tijl Uilenspiegel".
Inmiddels leerde ik op
een van onze jaarlijkse school bals, van het Atheneum, een
mooi leuk meisje kennen. We waren ongeveer even oud op
enkele maanden na. Ze zat in haar laatste jaar te
Antwerpen waar ze voor onderwijzeres studeerde. Haar ouders
hadden langs de vaart in Schoten een bungalow Zo van die
bungalows die destijds nog in betonplaten
opgetrokken waren. Het gaf
een geweldig
gevoel verliefd te zijn vooral nu tijdens de vakantie, en
van zelfsprekend...
natuurlijk ook daarna!
Vele jaren
later in de jaren 70 samen met
De Loecker Frits nam
ik het Boby
Land over. het was uitgebaad geweest door de zoon van het restaurant
"Uilenspiegel". Marcel zo noemde man, was
inmiddels de uitbater geworden van het Boby Land. Hij liet in de
weekend er een orkestje spelen zodat er kon gedanst worden.
Meestal oudere mensen die van hun avond ook iets leuks
maakten. De tijd staat niet stil en heeft geen mededogen
zodat ondertussen Johnny overleed en de vriendschap met Liliane ook voorbij
was, voor mij twee geweldige vrienden minder.
Na deze overname, enkele
maanden later renoveerden we het Boby Land tot een moderne luxueuze
dancing, de mooiste in de provincie Antwerpen en omgeving opdat
moment. Het was
de firma Hurts Gilbert uit Sint Job, die deze creatie tot een groot
succes bracht. Toen werd
er zoals overal in
het land de zaterdag en de zondag gedanst, ook in het Boby Land was dat
het geval en dit met het orkest van,
"Rico Zoroh"
(Eric De Vos) en zijn ensemble. Deze was nog zeer jong toen hij
zijn debuut bij ons maakte. Een
jaar lang hebben we drie tot vier dagen in de week met een live orkest
gespeeld en natuurlijk ook de gelegenheid tot dansen was er en dit was
een succes. Regelmatig waren er ook speciale avonden waar
er befaamde vedetten optraden, nu noemt men dat BV's, zoals de
Vlaamse Caruso "Freddy De Maegd"
alias Kurt Fleming. Lena Sanders de dochter van Charles Janssens.
Deze
slaagde erin achteraf in het buitenland een stevige carrière uit
te bouwen als jazz -zangeres.
Momenteel verblijft ze in Canada. Alsook
het orkest van de
Combo Blue Moons
speelde er op oudejaarsavond, etc, etc. Met de veranderingen
en renovatie van het interieur van de zaak werd ook de naam
omgezet in "The Queen Mary".
Helaas kon de zaak
niet verder gezet worden. De frequente alcoholcontroles,
zelfs uitgevoerd voor de deur verraste menig cliënteel. Maar
het ergste was de autoloze weekends die waren komen opzetten
en dit wegens de heersende energie crisis. Deze
periode en dan nog wel in het putteke van een strenge winter, zonder
stookolie, heeft ons
werkelijk de das omgedaan daar onze gasten niet mochten rijden de zaterdag
en zondag avond.
Na de zaak
van der hand gedaan te hebben aan een goede kennis van ons, De Groot Fernand,
die zou er een Canzonetta van maken, zoals er een was te Antwerpen en te
Blankenberge. Met deze ontwikkeling geraakte het Boby Land achteraf aan de naam, "The Love Boat".
Het Boby Land of beter gezegd, "The Love
Boat" is in de verschillende jaren geregeld van eigenaar en -of uitbater gewisseld,
er werd zelfs een klasse restaurant in het voorschip aan toegevoegd
met de naam:"Mir-a-L'eau". Restaurant - Traiteur - Catering. Niet
tegenstaande de evolutie kreeg de folklore van de Schotenvaart een
felle deuk en ging er in Schoten veel teloor. Trouwens zijn er in het verloop van tijd nog andere zaken aan de
vaart verdwenen die wat verder gelegen waren zoals, "Ons Genoegen"
en een daarnaast, "Levenslust".
Voor eeuwig zal het Boby Land iets heel speciaals
blijven voor mij en voor wie het destijds gekend heeft tot het einde van mijn uitbating.
It will never be the same!!!
